Wierzenia i przesądy na świecie

Od zarania dziejów człowiek starał się odczytać tajemnice znaków i symboli które widział, słyszał i odczuwał, wierząc, że są one kluczem do poznania przyszłości. W dobie niepokojów, anomalii pogodowych, klęsk żywiołowych i innych zagrożeń, ludzie tracą zaufanie do racjonalnych metod radzenia sobie z rzeczywistością i uciekają się do źródeł znanych od zarania dziejów. Przepowiednie najsłynniejszych proroków biblijnych, wieszczów, jasnowidzów i wyroczni oraz mądrości ludowe różnych pradawnych i współczesnych społeczności niejednokrotnie okazywały się skuteczne i prawdziwe. Nasza intuicja, kreatywność i wyobraźnia stanowią jedność. Dzięki temu człowiek rozwijał w sobie umiejętności parapsychiczne, aby zrozumieć i interpretować znaki dawane przez bogów, i odkrywające sekrety przyszłości. Na całym świecie, w każdej kulturze ludzie odkrywali pewne nieracjonalne uzasadnione zależności między pojawianiem się znaków a następującymi po nich wydarzeniach.

Wierzenia i przesądy starożytnego Egiptu

Wiara w życie pozagrobowe była jednym z najważniejszych elementów religii i magii starożytnych Egipcjan. Omeny, głównie wywoływane w proroczych snach, stanowiły niezwykle istotną część skomplikowanego systemu wierzeń. Na religii i magii Egiptu zbudowano okultyzm europejski. W starożytnym Egipcie rozróżniano ponad dwa tysiące bóstw, jednak nie każdy Egipcjanin czcił wszystkie z nich. Każda lokalna społeczność miała swój własny panteon bogów i bogiń. Nie dochodziło jednak na tym tle do większych konfliktów. Natomiast magia egipska obfituje w symbole, pojęcia które przyjęły się w późniejszych systemach magicznych. Egipskie wróżenie ze snów ma również bardzo starą tradycję. Metody tej sztuki dywinacji zostały spisane w greckich księgach dotyczących magii od III w p.n.e. do VI w. n.e. Osoba mająca zamiar wróżyć sobie ze snów udawała się na sen do świątyni.

Wierzenia i przesądy w starożytnym Rzymie

Rzymianie byli bardzo przesądni. Do czasów współczesnych postęp i monoteistyczne religie zwalczyły wiarę w omeny w dużym stopniu. W starożytności ich świat był pełen niewyjaśnionych zjawisk, ciemności i lęku oraz wiary w to, że bogowie kontaktują się z ludźmi za pomocą znaków czy symboli, przekazując ważne informacje. Wierzenia i przesądy były naturalnym elementem życia oraz nieodłączną częścią wiary. Obyczaje i omeny Rzymianie przejęli od Etrusków. Etruskowie znali również skomplikowane formy wróżenia. Obserwowali oni niebo i warunki pogodowe,  czy wróżyli z wnętrzności zwierząt. Przedmioty związane z przyrodą uważane były za żywe istoty, o niezwykłych właściwościach duchowych. Rzymianie nosili przy sobie amulety mające na celu głównie strzeżenie właściciela przed urokami. Od rzymian wziął się przesąd związany z pechem gdy przekraczało się prób drzwi lewą nogą, lub wizyta czarnego kota.

Znane nam wszystkim księgi sybilińskie, służyły do konsultacji w czasach nieszczęść różnego rodzaju. Zawierały przepowiednie sybilii, legendarnych greckich wieszczek. Sybilii było 10: Libijska, Chaldejska, Delficka, Erytejska, Kimeryjska, Samijaska, Kumańska, Hellesponcka, Frygijska i Tyburyńska. Były one jasnowidzami, które przepowiadały najważniejsze wydarzenia dla kraju. Księgi sybilińskie spłonęły w 83 roku p.n.e. Rzymianie postrzegali katastrofy za manifestację gniewu bogów, zaś niezwykłe zjawiska przyrodnicze za zwiastuna nieszczęść. Polityka państwa w tamtych czasach była mocno powiązana z duchowością. W tamtych czasach cezar był jednocześnie najwyższym kapłanem religii państwowej. Żadna ważna decyzja na poziomie imperium nie była podejmowana bez zasięgnięcia rady augura czy innego rodzaju wróżbity.

Wierzenia i przesądy w starożytnych Chinach

Starożytni Chińczycy przywiązywali wielką wagę do wróżb i omenów. Próbowali znaleźć wytłumaczenie dla niezwykłych zjawisk przyrodniczych, które odbierali jako znaki z niebios. Pojawienie się takich zjawisk jak jednorożce, feniksy, smoki, białe jelenie, czerwone kruki czy cenne przedmioty z jadeitu i ze złota zapowiadały szczęście i łaskę bogów. Pod koniec V wieku n.e powstał w chinach traktat o omenach zatytułowany Furuizhi, napisany przez Shena Yue. Interpretacja znaków i przesądów sięga wstecz wieleset lat przed naszą erą. Pojawienie się co najważniejszych zostało upamiętnione w postaci inskrypcji na ścianach świątyń. Chińczycy rozróżniali 94 omeny wieszczące pomyślność cesarstwa. Były one związane z pradawnymi religiami Chin, a później z konfucjanizmem.

Innym rodzajem uznanych w Chinach przesądów były buddyjskie cuda. W tekstach buddyjskich wróżebne omeny opisywano jako zjawiska potwierdzające słuszność i skuteczność buddyzmu oraz rzeczywistą obecność Buddy w świecie.  Literatura taoistyczna również zawiera przykłady uznanych w starożytnych Chinach przesądów i znaków wróżebnych, w tym opisy talizmanów, 12 znaków nieba i 24 ziemskich odpowiedników.

Hawajskie wierzenia i przesądy

Poznając wierzenia mieszkańców odległych Hawajów, trudno czasem uwierzyć, że są to omeny z drugiego końca świata. Wierzyli oni w porządek domostwa, który musiał być zachowany by duchy hawajskie nie narobiły szkód. Było dużo zwyczajów odnośnie budowania domu. Wróżyli oni z chmur o zachodzie słońca. Wyróżniali dwa rodzaje wiatru, wiatr handlowy sprzyjający żegludze  oraz wiatr kona, silny i przynoszący deszcze i sztormy. Hawajczycy uznawali wszelkie deformacje ciała jako oznakę działania sił zła. Nie współczuli ludziom upośledzonym fizycznie, uważali ich często za wcielone demony. Dla mieszkańców niezwykłe zjawiska występujące w naturze były zawsze omenami związanymi głównie z narodzinami i zgonami królów, wodzów i starszyzny plemiennej. Hawajczycy również przywiązywali dużą uwagę do snów.

Wierzenia i przesądy Irlandzkie

Folklor irlandzki, pełen był wierzeń dotyczących głównie pecha lub szczęścia. Pecha przynosiło zobaczenie rano jako pierwszego, kota, psa lub kobiety. np., jeśli kot kichnie trzy razy pod rząd, w domu pojawią się złodzieje. Jeśli w pobliżu domu przez dłuższy czas pohukuje sowa, umrze ktoś z rodziny. Jeśli spotkamy na swojej drodze kondukt pogrzebowy, musimy zrobić trzy kroki w tył, w przeciwnym razie będziemy mieli pecha. Znalezienie pająka wieczorem to bardzo dobry znak. Także świerszcz w domu to dobry omen. Jeśli kot kicha, możemy spodziewać się deszczu. Jeśli swędzi nas lewa ręka dostaniemy pieniądze. Jeśli swędzi nas prawa ręka, wydamy lub stracimy pieniądze. Wszystkie przesądy i wierzenia tracą swoje znaczenie podczas zaćmienia Słońca, a także trzy dni przed i trzy dni po nim. Ten okres jest całkowicie neutralny zarówno dla złych, jak i dobrych znaków.